S. M. ANSELMINA PERAZINNI
Siostra Anselmina jest jedną z pierwszych Uczennic, razem z s. M. Lourdes Ramirez, które przybyły do Wenezueli, aby rozpocząć naszą obecność na tej ziemi łaski. Została wybrana przez matkę Lucię Ricci i księdza Jakuba Alberionego.
Miałam zaszczyt poznać ją osobiście i przeprowadzić z nią wywiad, w połowie października 2012 roku, we Wspólnocie Timoteo Giaccardo, przy Via Portuense w Rzymie. Kiedy dowiedziała się, że pochodzę z Wenezueli i że chcę nagrać jej świadectwo do pracy historycznej, w związku z obchodami pięćdziesięciolecia naszej obecności w Wenezueli, była wzruszona, oczy jej zabłysły, a wielki uśmiech wypełnił jej twarz życiem. Moje uszy zachwycały się jej anegdotami, które zdawała się przeżywać na nowo.
Oto jej świadectwo:
“Minęło prawie pięćdziesiąt lat, ale mam piękne wspomnienia z Wenezueli, ziemi łaski. Miałam trzydzieści trzy lata, kiedy Matka Łucja Ricci, za zgodą ks. Alberione, poprosiła mnie, abym pojechała i założyła wspólnotę w waszym kraju. Wyruszyłyśmy 11 czerwca 1963 roku z portu w Neapolu we Włoszech, razem z s. M. Lourdes Ramirez, młodą kolumbijską juniorystką. Podróżowałyśmy na statku “Donizetti”, z sercem pełnym nadziei i wiary.
Po trzynastu dniach podróży na morzu dotarłyśmy do portu La Guaira i zostałyśmy powitane przez ojca Angelo Vagnoni, Paulistę, oraz siostrę Marię Grazianę Lo Scialpo, Córkę św. Pawła. Po przybyciu do Seminarium, znajdującego się w El Hatillo, zostaliśmy przyjęci z wielką radością przez Księży, Uczniów i 13 młodych aspirantów. Tego samego dnia, wieczorem, przyjechał z Brazylii ks. Jakub Alberione, który poświęcił nam wiele uwagi, kazał nam szukać powołań i miejsca na otwarcie Ośrodka Apostolstwa Liturgicznego. W międzyczasie nasze życie i misja były realizowane w Seminarium Towarzystwa Świętego Pawła.
2 kwietnia 1964 roku wynajęłyśmy dom, aby zorganizować w nim naszą pierwszą wspólnotę. W połowie roku przybyły dwie siostry profeski czasowe: siostra Juanita Bernal (Kolumbijka) i siostra Margarita Ceballos (Meksykanka). Zaczęły dołączać pierwsze młode kobiety i z radością rozpoczęłyśmy wieczystą adorację eucharystyczną. W 1965 roku, z posłania ks. Alberionego, otworzyłyśmy pierwszy Ośrodek Apostolstwa Liturgicznego, w Pasaje “Las Gradillas”, w małym lokalu wynajętym od Proboszcza Katedry w Caracas, a 9 sierpnia 1965 roku uiściłyśmy pierwszą ratę na zakup kawałka ziemi położonej w El Hatillo, w pobliżu Seminarium Ojców Paulinów i Córek św. Pawła.
Mimo wielkich trudności i ogromu pracy, zawsze pozostawałyśmy ufne w Bożą Opatrzność i w obietnicę Jezusa Mistrza: “Nie bójcie się, jestem z wami, stąd chcę oświecać. Miejcie żal za grzechy i żyjcie w ciągłym nawróceniu”.
W 1966 roku wróciłam do Włoch, ale moje serce zawsze towarzyszy Wenezueli. Wybaczcie mi, że nie pamiętam wielu rzeczy, ale powierzam wasze dzieło Panu i pamiętam o nich wszystkich w mojej modlitwie”.
S. M. Anselmina w drżących rękach wyjęła kilka zdjęć z naszej “pierwszej godziny” w Wenezueli, a jej twarz rozjaśniła się uśmiechem osoby, która z miłością i radością oddała się Panu.
Dziękuję Jezusowi Mistrzowi, że dał mi możliwość spotkania i przeprowadzenia z nią wywiadu. Jej świadectwo oddania i wierności wzbogaciło moje własne powołanie jako Uczennicy Boskiego Mistrza.
S. M. Anselmina odeszła do Domu Ojca 18 listopada 2013 r., w wieku 83 lat.
(Opracowała S. M. Lorena Perata)