Sr. M. Venerina (Michelina) Vaccarisi
“Gdyby mi ofiarowali cały świat, z całym jego złotem i drogimi kamieniami, nie zamieniłabym go na mojego Jezusa!”.
Sr. M. Venerina Vaccarisi była jedną z sióstr, które zainicjowały fundację Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza w Brazylii. Jej życie przeżywane jako dar z siebie, jest świadectwem nie tylko dla sióstr ale też dla wspólnoty Przyjaciół Jezusa Mistrza i dla wszystkich, którzy ją znali.
Na pamiątkę cudów, jakich Pan Bóg dokonał w całej historii Sióstr Uczennic, Prowincja Brazylii dziękuje dziś Bogu za wielki dar tej siostry. S. M. Venerina urodziła się 19 grudnia 1928 r. w Avola (Syrakuzy, Włochy). Była córką Gaspare Vaccarisi i Rosarii Coletta. Pochodziła z rodziny składającej się z 4 braci i 5 sióstr. Jej rodzoną siostrą była s. M. Rosaria Vaccarisi. Ona również była Uczennicą Boskiego Mistrza i należała do Prowincji Włoskiej.
Michelina wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza 24 stycznia 1948 r. w Katanii. Pierwszą profesję złożyła 25 marca 1951 r. w Domu Macierzystym w Alba we Włoszech. Następnie została wysłana jako misjonarka do Brazylii przez Założyciela, bł. Jakuba Alberionego. 26 lipca 1956 roku rozpoczęła fundację w Brazylii wraz z innymi siostrami, a były to: Sr. M. Salvatoris Lucia Rosa, Sr. M. Modesta Santina Grotto, Sr. M. Giancarla Caterina Barale, Sr. M. Pasquina Romano, Sr. M. Fabiana Giuseppa Lucido i Sr. M. Paolina Margherita De Luca.
S. M. Venerina była głęboko ceniona przez siostry i współpracowników za swoje dynamiczne zaangażowanie w misję. W wieku 90 lat rozpoczęła walkę z rakiem przełyku. Do tego czasu była bardzo aktywna w swoim codziennym apostolacie we wspólnocie Cabreúva/SP w Brazylii. Była punktualna i bardzo wierna Adoracji Eucharystycznej. Każdego dnia o 8 rano szła do kaplicy, aby spędzić czas z Panem.
Jako misjonarka w Brazylii, zawsze przekazywała osobę Jezusa Mistrza, obecnego w Eucharystii, w Liturgii, w Kościele i w Ludzie Bożym.
Jej oddanie Matce Scholastyce sprawiło, że stała się matką chrzestną wielu dzieci, którym podarowała ręcznie robione wełniane buciki. Był to prosty gest, który ofiarowała rodzinom, prosząc o wstawiennictwo Matki Scholastyki w potrzebach dziecka. Istnieje wiele świadectw łaski Bożej karmionej tym gestem miłości: od możliwości spokojnego porodu po dar zdrowia dla nienarodzonego dziecka.
W 2016 roku, z okazji obchodów 60-ciu lat życia zakonnego i 65-ciu lat założenia Zgromadzenia w Brazylii, Siostra Venerina podzieliła się następującymi refleksjami na temat piękna życia zakonnego:
“Oto dzień, który Pan uczynił dla nas, cieszmy się i radujmy w Nim! Świętując 65 lat historii pobłogosławionej przez Boga i przez ks. Jakuba Alberionego, dziękujemy Boskiemu Mistrzowi za cuda, które uczynił dla nas, swoich uczennic. On nas kocha. Powtarza nam z Tabernakulum: “Nie bój się, jestem z tobą, stąd chcę oświecać”. W pewności Bożej obecności w historii, z wiarą i ufnością stawiamy czoła wszystkim wyzwaniom. Jesteśmy tutaj, aby błogosławić Boga za wytrwałość w naszym powołaniu jako Sióstr Uczennic. Alberione powiedział: “Wasze powołanie jest skarbem, którego wartość zrozumiemy dopiero wtedy, gdy staniemy przed Bogiem. Jesteśmy w Świętym Roku Miłosierdzia; prosimy też o przebaczenie za nasz brak odpowiedzi na Bożą łaskę. I świętujmy w radości”.
W 2021 roku siostra M. Venerina Vaccarisi obchodziła 70 lat życia zakonnego. Oto co powiedziała z tej szczególnej okazji:
“Do Akcji Katolickiej wstąpiłam w wieku 17 lat: szukałam czegoś więcej. Kiedy po raz pierwszy odbyłam nocną adorację, poczułam zauroczenie i intensywne pragnienie kontynuacji, nie wiedząc dlaczego! Wkrótce proboszcz skierował mnie do Sióstr Uczennic – jakże Bóg jest hojny! Żyjąc charyzmatem bł. Jakuba Alberionego i nauką dotyczącą służby kapłańskiej, Eucharystii i liturgii, zawsze starałem się żyć tymi wymiarami w pełni i w sposób jednolity. Primo Maestro (Założyciel) powiedział:
“Do służby kapłańskiej jesteście powołane, aby być matkami naśladując Maryję (…) Eucharystia nie istnieje bez kapłanów”. Powiedział, że śpiew jest modlitwą, a my musimy śpiewać naszym życiem! Znajdujemy radość w naśladowaniu Jezusa, starając się być świętymi, a jeśli jesteśmy wierni, to dlatego, że On jest wierny”. Ks. Alberione uwielbiał powtarzać, że ” poświęcam się ze względu na nagrodę wieczną i krok po kroku odbywam podróż. Gdy jesteśmy wytrwali, prawdziwą radość znajdujemy nawet w trudnych czasach”. Z prostotą oddałam wszystko Panu!
S. M. Venerina przeżyła w Brazylii 65 lat. Na pytanie, czy chciałaby wrócić do kraju pochodzenia, zawsze odpowiadała ze swoim pięknym, zaraźliwym i niezapomnianym uśmiechem: “Nawet stąd można pójść do nieba!”. Jej niestrudzone świadectwo miłości i oddania Bogu pozostanie na zawsze w pamięci wszystkich. Była „nowym winem” Jezusa, w radości wiary i w świadectwie tych, którzy czuli się kochani przez Umiłowanego.
Podczas homilii pogrzebowej 9 czerwca 2021 r. Don Antonio Lucio ssp, przypomniał, że ona sama w wywiadzie
dla czasopisma “Il Cooperatore Paolino” z października-grudnia 1982 r. oświadczyła, że nigdy otwarcie nie wyraziła zamiaru bycia misjonarką, ale Pan – który widzi pragnienia serca – poprosił ją, poprzez głos jej przełożonych, przejawiający się w prostym liście, aby opuściła swoją ojczyznę i przybyła do Brazylii. Było to w maju 1956 roku.
Od Założyciela s. M. Venerina otrzymała taką wiadomość: “Najlepsze życzenia i modlitwy. Proszę Boga, aby te uroczyste dni przyniosły wzrost łask, światła, zasług i radości. Błogosławię każde wasze imię. Jeśli będziecie wierne, Boski Mistrz da wam nowy dom. Modlę się o powołania, ale bądźcie bardzo ostrożne, aby je dobrze wybrać. Miejcie wielką miłość do Jezusa Hostii” (ks. Alberione).
S. M. Venerina jest wielkim światłem Bożej nadziei i czułości dla nas wszystkich i dla naszego Kościoła.