S. M. Paola Kurosaki
Położenie podwalin pod nową fundację zakłada wiele ciężkiej pracy, której nie widać. Chociaż łatwo jest kontynuować to, co zostało zrobione, jest to rezultat i fundament ukrytych poświęceń pionierów. Zawsze był ten ktoś, kto zaczynał od zera i pokładał nadzieję w czymś, co nie jest jeszcze widoczne. Dla Prowincji Japonii taką osobą była s. M. Paola.
Kane Maria urodziła się 25 maja 1930 r. w Hirado Nagasaki (Japonia). Przyjęła sakrament chrztu w kilka dni po urodzeniu, 28 maja 1930 roku. Formację chrześcijańską otrzymywała od najmłodszych lat zarówno w rodzinie, jak i poprzez aktywne uczestnictwo w życiu parafii, zwłaszcza w chórze, do którego wnosiła swój piękny głos. Do Zgromadzenia wstąpiła 17 lipca 1950 r. w Ozasa Fukuoka, dołączając do początkowej grupy Uczennic, które przybyły na ziemię Sol Levane 2 maja tego samego roku. Kiedy Ojciec Założyciel prosił Matkę Mistrzynię o pierwsze siostry dla Japonii, napisał: “Niech Uczennice pójdą dawać świadectwo wśród siedemdziesięciu milionów shintoistów i buddystów. Jest źródłem wielkiej ufności, że rozpoczęliśmy naszą misję w Japonii z początkiem maja, podczas gdy cały Kościół chwali Matkę Bożą. Ona będzie wiedziała, jak pomóc pierwszym Siostrom przezwyciężyć trudności nieuniknione na każdym początku i uczyni je cennymi dla ich apostolatu” (czerwiec 1950). S. Paola wstąpiła do nowicjatu 4 maja 1953 r. w Kawaguchi, Saitama DM. Stanowiła część pierwszego japońskiego nowicjatu: “Pierwszy Mistrz sam zainicjował nasz pierwszy nowicjat. Istnieje potrzeba modlitwy, istnieje możliwość pracy, aby Boski Mistrz mógł być poznany, naśladowany, kochany. Droga, która ułatwia i zapewnia osiągnięcie celu, jest zawsze ta sama, najpiękniejsza: Najświętsza Maryja Panna, per Mariam ad Jesum” (maj 1953).
Pierwszą profesję złożyła 5 maja 1954 r. w Kawaguchi Saitama, a śluby wieczyste 5 maja 1959 r. w Mitace, Tokio DM. Jej droga życia i konsekracji jest naznaczona obecnością Maryi, naszej Matki i Mistrzyni!
Dzięki swojemu profesjonalnemu wykształceniu w krawiectwie, wykorzystała tę umiejętność w apostolatwie, dbając o doskonałość i piękno szat liturgicznych, które wykonywała z sumienną precyzją. Pracowała zawsze z inteligencją i kreatywnością, zwracając uwagę na potrzeby księży i biskupów. Nauczyła się ofiarowywać trud swojej pracy ludziom, którzy będą używać tych szat, zawsze w duchu apostolskim. Można powiedzieć, że miłość, dar Ducha Świętego, obecna w jej sercu, przejawiała się wspaniałomyślną pracowitością. Karmiła swoje życie wewnętrzne intensywną modlitwą eucharystyczną, uprzywilejowując wczesne godziny dnia. Siostry świadczą, że nierzadko można ją było spotkać w kaplicy nawet o północy. Poświęcała swój czas z pożytkiem i wykazywała żywą miłość do Zgromadzenia.
Pozostało w pamięci, że na święcenia ks. Luke’a Kuwashimy, pierwszego japońskiego kapłana paulisty, kierowała pracami nad przygotowaniem serii stuł i szat liturgicznych.
Założyła wspólnotę w Mitace, aby rozpocząć apostolat liturgiczny, a po przeprowadzce otrzymała prośby o stuły i szaty liturgiczne od obcokrajowców w Jokohamie i zaczęła poważnie pracować nad produkcją przedmiotów liturgicznych. Było wiele zamówień z Nowej Zelandii, a ona często szyła w pracowni do późnych godzin nocnych…
Posiadała nie tylko umiejętności krawieckie, ale także estetyczny zmysł malarski, a rzeczy, które tworzyła, były bardzo dekoracyjne i piękne, szaty dobrze się nosiły i kapłani byli bardzo zadowoleni. Nawet trudne do uszycia tkaniny mogły być w jej rękach starannie i elegancko wykończone. Jak wiele szat liturgicznych zostało uszytych według jej wzorów! Ile aspirantek i postulantek nauczyło się od niej szyć!”.
S. Paola przyczyniła się bardzo do rozwoju naszej misji, na początku fundacji w Japonii, a także w Korei (w latach 1968-1970). Wspólnym mianownikiem jej apostolstwa było zawsze krawiectwo, za które często jest odpowiedzialna w różnych warsztatach: w Kawaguchi, w Mitace, w Tokio, Fukuoce i Nagasaki a także w Rzymie. Była dwukrotną przełożoną lokalną: w Tokio i w Osace. W lutym 2015 r. Z powodu podeszłego wieku, została przeniesiona do domu opieki Komatsubara-en, gdzie otrzymała niezbędną opiekę. Siostry odwiedzały ją regularnie i za każdym razem, gdy miała możliwość przyjęcia sakramentów, było to dla niej źródłem wielkiej radości.
SANYO DIGITAL CAMERA
Zmarła spokojnie, 20 maja 2018 r., w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, o godz. 4.30 rano (czasu lokalnego) w domu opieki Komatubara-en w Tokio, ofiarując każdy krzyż w przygotowaniu na ostateczne spotkanie z Boskim Mistrzem. W ostatnich dwóch tygodniach, wzmocniona Ciałem Pańskim, powtarzała wszystkim: “Arigato” (dziękuję!) i śpiewała zawsze słowa św. Pawła: “A my wszyscy, z odsłoniętymi twarzami, odbijając jak w zwierciadle chwałę Pana, przemieniamy się w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pańskiego” (2 Kor 3, 18)”. Te słowa traktowała jako osobiste przymierze z Jezusem. W towarzystwie s. M. Fiorelli Asaho, przełożonej prowincjalnej oraz sióstr, odnawiając swoje śluby zakonne, oddała ostatnie tchnienie a wraz z nim całą siebie Ojcu. Krótko przed śmiercią s. M. Fiorella zapytała ją: “Co widzisz? Czy Jezusa?” Ona odpowiedziała donośnym i wyraźnym głosem: “Jezus jest zawsze ze mną, dlaczego pytasz?”. Siostry z Japonii powtarzały z nią i za nią: “Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…” i powierzyły się jej wstawiennictwu za misję w niezmierzonej Azji.